Iedere zomer is er wel weer een nummer dat de hele dag op de radio te horen is. Soms is dat ook wel in de nazomer omdat het nummer dan is meegereisd met terugkerende vakantiegangers die zo het vakantiegevoel en de herinnering aan zon, zee en strand nog even kunnen vasthouden.  Vaak geven die nummers je inderdaad een vakantiegevoel maar soms roepen ze ook wel irritatie op en zijn het echte ‘oorwurmen’. 

Mijn top10 van vakantiehits ziet er als volgt uit:
 

Op nr10: ‘A far l’amore comincia tu’ van  Raffaella Carrà 

Dit nummer komt uit 1977. In de videoclip danst de Italiaanse Raffaela uitdagend onder de discoballen. Daarmee kwam ze nog in conflict met het Vaticaan omdat ze ‘onfatsoenlijk’ gekleed was en haar navel te zien was. 

Op nr9: ‘Borriquito’ van Peret

De Spaanse zanger, gitarist en componist Peret bracht dit door hemzelf geschreven nummer in 1971 uit. ‘Borriquito’ is Spaans voor ezeltje en dat ezeltje kon in Nederland op veel sympathie rekenen want de single stond maar liefst zeven weken op nr1. 

Op nr8: ‘Club Tropicana’ van Wham!  

Dit nummer, waarin de populaire jongerenreizen onderwerp van spot zijn, komt uit 1983. De videoclip waarin George Michael en Andrew Ridgeley piloten zijn en hun zangeressen stewardessen, is typische gemaakt voor het MTV-tijdperk. Dit zal zeker hebben bijgedragen aan het succes van het nummer.

Op nr7: ‘Dansez Maintenant’ van Dave

Een nummer uit 1975, in de Franse taal en op muziek van het aloude ‘Moonlight Serenade’, wordt gezongen door de Nederlander Wouter Levenbach. Dat is natuurlijk niet echt een goede artiestennaam dus noemde Wouter zich kortweg Dave. Met ‘Dansez maintenant’ maakte Dave zich onsterfelijk in Frankrijk. En in Nederland stond hij er twee weken mee op nr1. 

Op nr6: ‘Holiday Rap’ van MC Miker G en DJ Sven 

Zomer is vakantie en daar zongen MC Miker en DJ Sven over. De zomer van 1986 was helemaal voor het duo. ‘Holiday rap’ is een hip hop versie van Madonna’s ‘Holiday’. In het nummer zingen MC Miker G en DJ Sven over hun vakantiebelevingen in steden als Londen en New York. Niet dat ze daar ooit geweest waren, maar het klonk toch ‘cool’. En in het refrein komt Cliff Richard’s ‘Summer Holiday’ nog even langs.

Op nr5: ‘In the Summertime’ van Mungo Jerry

Deze Britse groep liet een onvergetelijke indruk achter op het Kralingen Festival van Rotterdam in 1970. Dat festival wordt wel het Nederlandse Woodstock genoemd. In ‘In the summertime’, de debuutsingle van de groep, bezingen ze de zorgeloze lome zomerdagen. Het werd een wereldhit en stond in 1979 drie weken op nr1 in Nederland. En dat voor een nummer dat volgens componist en frontman van de groep Ray Dorset, in tien minuten is geschreven. 

Op nr4: ‘La bamba’ van Los Lobos 

Dit nummer was een zomerhit in 1987 maar het lied is al veel ouder. Het is een Mexicaans volksliedje en was in 1958 een hit voor Ritchie Valens. Voor de verfilming van het leven van Ritchie worden een aantal nummers van hem opgenomen door anderen. En zo neemt Los Lobos ‘La bamba’ op. Het werd voor de groep een totaal onverwachte zomerhit.

Op nr3 ‘Lambada’ van Kaoma

Kaoma is een Frans-Braziliaanse groep. Met het in het Portugees gezongen lied scoren ze in 1989 een wereldhit. Het nummer ontketende een dansrage waar de dansschool eigenaren nog dankbaar voor zijn.

Op nr2: ‘Mambo nr5’ van Lou Bega

De Duitser Lou Bega had in de zomer van 1999 een hit met een mambo. In de mambo worden Afrikaanse en Cubaanse ritmes met elkaar verweven. Grote man binnen dit genre was Pérez Prado en zijn ‘Mambo nr5’ werd door Lou Bega opnieuw opgenomen. Bij de mambo hoort ook een dans. In de jaren 40 en 50 was deze dans zeer populair en de belangstelling voor de mambo werd eind vorige eeuw weer aangewakkerd door de film ‘Dirty Dancing’. Daar maakte Lou dus gretig gebruik van. 

Op nr1: ‘Pour un flirt’ van Michel Delpech 

‘Pour un flirt’ komt uit 1971. Michel had er een Europese hit mee. In de Nederlandse top40 kwam de single tot nr3. In zijn thuisland Frankrijk werd Michel een echte ‘grand vedette’, in Nederland bleef het voor hem bij deze ene hit. Maar iedere zomer duikt het nummer wel weer op. Let daar maar eens op! 

En, hoe ziet jouw zomerhit top10 er uit? Welke zomerhit geeft jou het ultieme vakantie gevoel? En welke zomerhit kun je niet meer horen? 

In 1979 stonden the Dolly Dots in de Nederlandse Top40 met ‘Rollerskating’. Daar hoorde natuurlijk ook een optreden in Toppop bij. Ik zie de dames nog zo voor me op TV, heel voorzichtig bewegend op de rollerskates, rondjes om elkaar draaiend en dan ook nog in de camera blijven kijken. Dat ging natuurlijk niet altijd even goed.
Het onderwerp ‘Rollerskating’ voor hun nieuwe hit was niet zomaar gekozen, rolschaatsen en skeeleren waren namelijk een echte hype in die tijd.

Rollerdisco

De rolschaats komt al uit de 18de eeuw maar pas eind jaren 70 van de vorige eeuw werd het een hype. Dat kwam aanvankelijk omdat vanuit Amerika het skeeleren overwaaide naar Europa. Daarnaast was discomuziek in opmars. En disco betekent dansen. En dansen op rollerskates of rolschaatsen, het zogehete ‘rollerdisco’, is dan net weer even iets spannender. De skates zag je dan ook terug in videoclips bij discohits uit die tijd zoals ‘Skate away’ van de groep Level, ‘Hell On Wheels’ van Cher, ‘Roller-skatin’ mate’ van Peaches and Herb en ‘Rollerball’ van Champagne, allen uit 1979 en natuurlijk ook in de film ‘Xanadu’ uit 1980 met Olivia Newton-John en Gene Kelly. In diverse scènes in die film worden de rolschaatsen, niet onverdienstelijk, onder gebonden.
Het duurde niet lang of de rollerskates domineerde het straatbeeld. Er werden rollerskate banen aangelegd en op de klanken van discomuziek uit gettoblasters vermaakte jongeren zich daar uitstekend. Maar zoals dat gaat met hypes daalde de belangstelling weer net zo snel als dat deze was opgekomen. 

Corona 

Overigens, door de Corona pandemie en de beperkingen die dit met zich mee bracht, werd massaal buiten gesport. Dat had een positief effect op het gebruik van rollerskates. Ze werden na jaren uit de kast gehaald of gekocht. En zo beleeft de rolschaats een ware revival. Zullen we dit binnenkort ook weer op de dansvloer merken? En doe jij dan (ook weer) mee? 

Onlangs heb ik uit mijn platenkast het singletje ‘Home lovin’ man’ van de Brit Peter Gilmore gehaald en op de draaitafel gelegd. Het nummer gaat over een zeeman die na een lange reis weer bijna terug is bij zijn thuishaven. Het is niet zo verwonderlijk dat Peter een lied over een zeeman op de plaat zette want naast zanger was hij ook acteur. Zo speelde hij bijvoorbeeld de hoofdrol in de tv-serie ‘The Onedin Line’, een serie over het wel en wee van een Britse rederij aan het einde van de 19de eeuw. De begintune van deze serie staat op de andere kant van het singletje. Daarvoor hoefde Peter niet te zingen want dit is het instrumentale gedeelte uit het ballet Spartacus van de Armeense componist Katsjatoerian. Dat stuk is goed gekozen voor de serie want je hoort als het ware de schepen op de golven deinen. The Onedin Line werd op de Britse omroep BBC uitgezonden tussen 1971 en 1980. In Nederland werd de serie vanaf 1972 door de VARA uitgezonden. 

Dinsdagavond

Wie zat op dinsdagavond ook gekluisterd aan de buis om de concurrentiestrijd te volgen van de door Peter gespeelde James Onedin, de conservatieve eigenaar van de lijnvaartdienst ‘the Onedin Line’, met de vooruitstrevende scheepsbouwer Albert Frazer? En dan was die Frazer ook nog getrouwd met Elizabeth, de zus van James. Dat kwam de familieverhoudingen natuurlijk niet ten goede. In die strijd is de overgang naar de moderne tijd in de scheepvaart, van houten naar stalen schepen en van zeilboten naar stoomschepen, goed te zien. James gaat ver om te kunnen slagen als reder. Hij trouwt zelfs met Anne, niet omdat hij van haar houdt maar omdat hij dan in het bezit komt van de schoener ‘Charlotte Rhodes’. In het begin moeten James en Anne de eindjes aan elkaar knopen en samen heel wat tegenwerking van concurrent Frazer doorstaan. Maar uiteindelijk wordt James ook een succesvol reder.

Serie

Menig gezin kroop medio jaren 70 samen in de huiskamer om te kijken naar de serie. De avonturen van de reder waren mateloos populair. En van die populariteit maakte Peter dus gebruik om ook zijn zangtalent ten toon te spreiden. In tegenstelling tot de serie werd dat commercieel minder gewaardeerd in Nederland. De single werd geen hit. 

Overigens, in de serie sloot James dan wel een verstandshuwelijk met Anne, in werkelijkheid trouwde hij met haar. En tot zijn dood op 81-jarige leeftijd in 2013 bleven ze getrouwd. Anne overleed in 2021.

En, wat herinner jij je nog van The Onedin Line?

In het najaar van 1972 stond de groep the Partridge Family in de Nederlandse top10 met ‘I think I love you’. Deze groep kwam voort uit de komische Amerikaanse tv-serie ‘The Partridge Family’. In Amerika werd de serie tussen september 1970 en augustus 1974 uitgezonden. Vanaf mei 1972 waren de afleveringen ook op de Nederlandse televisie te zien. De slotaflevering was hier in september 1974.

Muzikaal gezin

De comedy ‘The Partridge Family’ draait om een muzikaal gezin bestaande uit een weduwe met vijf kinderen. Die kinderen, drie broers en twee zussen, beginnen een band en vragen hun moeder om mee te doen. Ze oefenen wekenlang in hun garage en gaan vervolgens toeren richting Las Vegas. Dit doen ze in een bontgekleurde oude schoolbus en onderweg beleven ze allerlei avonturen.

Tieneridool

De leden van de Partridge Family waren natuurlijk helemaal geen familie, het waren acteurs. Maar toch, de moeder was in het dagelijks leven wel degelijk de stiefmoeder van de oudste zoon. De belangrijkste rollen waren voor moeder Shirley en oudste zoon Keith. Keith werd gespeeld door David Cassidy en door de serie werd hij een heus tieneridool. Hij was samen met zijn moeder ook de enige die echt zong in de serie. De rest van de kinderen beperkte zich tot playbacken.
Na de top10 hit ‘I think I love you’ volgde in Nederland nog één Top40 hit voor de ‘familie’. Dat was ‘Looking through the eyes of love’ uit 1973.

Cassidymania

The Partridge Family was voor David het beginpunt voor een eigen zangcarrière. En die was behoorlijk succesvol. In Nederland viel dat nog wel mee maar in thuisland Amerika en vooral in Groot-Brittannië was er op een gegeven moment geen houden meer aan. Daar werd gesproken van ‘Cassidymania’ zoals the Beatles tien jaar eerder zorgde voor ‘Beatlemania’. In Amerika had David 4 Top40 hits waarvan ‘Cherish’ ook in de top10 stond. In Groot-Brittannië ging het nog een stapje verder, daar had David 9 top20 hits waarvan 5 in de top10 kwamen en twee, ‘How can I be sure’ en ‘Daydreamer/The puppy song’, ook op nr1. 

Dementie

Toen de serie in 1974 eindigde, was het snel gedaan met de zangcarrière en de populariteit van David. Hij werd weer acteur maar greep ook naar de fles en raakte verslaafd aan alcohol. In februari 2017 maakte David bekend dat hij leed aan dementie en nog datzelfde jaar, op 21 november 2017, overleed hij 67 jaar jong. 

Wat herinner jij je nog van The Partridge Family en David Cassidy? Was hij ook jouw idool?

Onlangs kregen de gemeenteraadsfracties van D66 en GroenLinks een oekaze van hun fractievoorzitters in de tweede kamer om de oren. Hierin stellen Kaag en Klaver dat Forum voor Democratie en de PVV moeten worden uitgesloten bij het formeren van college’s na de gemeenteraadsverkiezingen van 16 maart aanstaande. Het klinkt wellicht daadkrachtig maar wat ze vooral laten zien is een staaltje Haags denken waar hiërarchisch vanuit Den Haag wel even wordt bepaald wat in ‘de provincie’ moet gebeuren. Waar bemoeien Kaag en Klaver zich mee? Hier gaan ze namelijk helemaal niet over. De gemeenteraad is het hoogste orgaan in de gemeente, laat de leden van de eigen partij dus mooi zelf uitmaken in wat voor een coalitie ze willen stappen. Loop hen vooral niet voor de voeten met stoere praat maar toon vertrouwen. De leden van de gemeenteraad zijn gekozen door de eigen lokale leden die zicht hebben op de lokale omstandigheden. Dus zijn die nieuw gekozen gemeenteraadsleden mans genoeg om tot een goede coalitie te komen die een afspiegeling vormt van de verkiezingsuitslag en de lokale partij standpunten. 

Als het hen zo uitkomt schuiven Kaag en Klaver democratische principes aan de kant. Daarmee begeven zij zich niet alleen op een speelveld waarop hun opponenten zich veel beter thuis voelen, maar ze doen daarmee ook juist datgene wat ze anderen verwijten. Uitsluiten hoort niet thuis in een democratie. Je kunt wél het gesprek aan gaan en dan besluiten dat ‘we toch niet zo goed bij elkaar passen’. Maar uitsluiten is voor bange onzekere politieke bestuurders die hun handelen laten afhangen van anderen zonder zelf ruggengraat te tonen. Met uitsluiten gaat de democratie richting het hellende vlak. 

Met hun ketelmuziek tonen Kaag en Klaver maar weer eens aan dat politiek leiderschap in een democratie niet voor bange mensen is.