Eric Leltz  RSS feed    

Een meesterzet

Woensdag 31 oktober 2012

eric leltz

Deze week heeft het plan over de spoorzone eindelijk groen licht gekregen. Een belangrijk plan voor Ede. Ook een mooi plan als je tenminste naar de oostelijke zone en het station kijkt. Dat zijn dan ook juist de gebieden waar bij de besluitvorming nauwelijks over werd gesproken. Daar ging het voornamelijk over de westelijke spoorzone. En dan meer bepaald over de spoorwegovergangen.

In het plan worden deze vervangen door een autotunnel aan de Hakselseweg en een tunnel voor fietsers en voetganger in de buurt van de Kerkweg. Door luid protest van de bewoners van Ede zuid kwam een tweede autotunnel in zicht. Het college moet al alle zeilen bijzetten om de spoorzone financieel haalbaar te maken dus kan ze niet zomaar aan deze wens tegemoet komen. Maar het college is niet voor een gat te vangen en ze nam een vlucht vooruit. Ze stelde aan het eind van de horizon een mogelijke autotunnel in het vooruitzicht en zal in de tussentijd de overgang aan de Kerkweg openlaten. Dat twee belangrijke doelstellingen van de spoorzone, veiligheid en wegwerken van de barrière, een marginale rol spelen in deze besluitvorming doet er dan even niet toe. Het college neemt met dit besluit een voorschot op de toekomst. Zeker omdat die mogelijke autotunnel financieel helemaal niet is onderbouwd en er ook geen voorwaarden zijn gesteld waaronder die tunnel er dan wel zou moeten komen.

Resultaat is dat het college het comité "Spoorzone Nee" het idee geeft dat er naar hen is geluisterd, zij zelf met opgeheven hoofd verder kan omdat het besluit over de spoorzone eindelijk is genomen en een lastig besluit over de extra tunnel is doorgeschoven. En het comité kan naar haar achterban de indruk wekken dat ze iets heeft bereikt en ondertussen is hun alternatief plan van tafel en ligt het oorspronkelijke college voorstel klaar om te worden uitgevoerd. Een meesterzet!

Geplaatst in spoorzone | Er zijn geen reacties

Als ik zeg dat er geen feestje is...

Maandag 15 oktober 2012

eric leltz

Het einde van de huidige dominante samenleving is nabij. Deze samenleving met als kenmerkende waarden centraal, efficiency, lineair en hiërarchie heeft ons veel gebracht maar heeft ons ook opgezadeld met vervuiling, verspilling, overbelasting en schaarste.

Dat deze samenleving aan het einde van de levenscyclus is, werd fraai geïllustreerd bij de aanpak rond "het feestje van Merthe". Burgemeester Bats van Haren bedoelde het zo goed "als ik zeg dat er geen feestje is, is er geen feestje". Waar hij nog denkt op basis van autoriteit gezag te hebben, denken de jongeren daar anders over. Zij maken zelf wel uit of er een feestje is en zo ja, waar dat dan is.

Je ziet de contouren van de nieuwe maatschappij, weliswaar met vallen en opstaan, ook terug in Occupy en de G500. Het heeft veel energie maar nog weinig vorm waar de oude samenleving wel vorm heeft maar juist geen energie. En ja, je ziet de contouren ook op Facebook of meer algemeen op Internet, als aanjager van de nieuwe samenleving. Het gaat dan om waarden als decentraal, effectiviteit, circulair en kennis.

Internet stimuleert autonoom leren, geïndividualiseerde leertrajecten, associatief en interactief leren en aftasten in plaats van lezen. Bovendien heeft het een ongekende omvang, snelheid en reikwijdte. De organisatievormen, methoden en inhouden van het huidige onderwijs passen bij de verouderde maatschappij maar sluiten onvoldoende aan op de toekomst. Het goed kunnen omgaan met het medium Internet geeft mensen, maar dus ook landen en organisaties, een enorme voorsprong.

Dit is een mooie tijd want we zitten midden in de transitie van de ene naar de andere maatschappelijke vorm met volop kansen. Maar ook met het gevaar van een nieuwe tweedeling gebaseerd op de vraag "Wie kan de sprong naar de nieuwe samenleving maken en wie niet?". Bent u al klaar voor die sprong?

Geplaatst in samenleving | Er zijn geen reacties

Scherven brengen geluk

Zondag 07 oktober 2012

eric leltz

We hebben deze week heel wat over ons heen gekregen. Woensdag kwam Vrij Nederland met een uitvoerig achtergrond verhaal over "het drama van GroenLinks", en vrijdag ging de NRC hier overheen met een reconstructie van "de laatste weken".

De gevolgen waren niet mals. Eerst trad Sap onvrijwillig af gevolgd, een dag later, door het partijbestuur. Dat kon er nog wel bij na het verlies van 6 zetels bij de 2de kamerverkiezingen. Hoewel het bestuur een dag na de dramatische verkiezingsnederlaag riep dat ze "verheugd is dat Sap politiek leider is en blijft", is datzelfde bestuur drie weken later niet te beroerd om Sap weg te sturen. Dat roept vragen op. Deze onduidelijkheid hebben we het afgelopen jaar meerdere keren gezien. En waar onduidelijkheid is, is snel ruimte voor persoonlijke voorkeuren. En dan sijpelt onzekerheid de partij binnen omdat er niet meer wordt gekoerst op een gedragen visie. Dan gaat iedereen naar eigen goedvinden kleuring geven aan het werk. Dit zag je terug in het weifelende optreden van het bestuur en het solistische optreden van de tweede kamer fractie.

Hoe vervelend ook, het is nu eenmaal gebeurd. En als die mooie vaas in scherven moet vallen, dan ook maar zo snel mogelijk. Laten we de feiten accepteren en vanuit hier verder gaan. De opeenhoping in deze bizarre weken heeft ook zijn voordeel. We zijn snel teruggeworpen op het laagste niveau van Maslow, de fysiologische behoefte. De "sense of urgency", de druk om te veranderen, is aanwezig. Maar hoe moeten we dan verder?

Ik stel de volgende drietrapsraket voor:

  1. De analyse van de verkiezingsnederlaag door de commissie van Es kan gewoon doorgaan. Het is en blijft belangrijk om te achterhalen waar het nu is misgegaan. Was dit inhoudelijk of hebben we in het proces steken laten vallen?
  2. Een analyse van de wisselwerking tussen bestuur-fractie-leden en alle andere organen die we hebben. Niet omdat ik hier nu zoveel lessen voor de toekomst uit denk te leren maar wel voor een verantwoording naar de leden en om het verleden af te sluiten.
  3. Een vooruitblik naar de nieuwe samenleving en welke rol we daarin willen spelen. Hier gaan we ons als het ware opnieuw uitvinden. Het gaat dan niet alleen om de inhoudelijke koers. Het gaat ook over hoe je in deze tijd een politieke organisatie aanstuurt. Dan gaat het om inspirerend leiderschap en om waarden als respect, moed, waardering, discipline en reflectie.

Gooi de organisatie open en zoek dus voor het bemensen van deze raket ook buiten het bekende kringetje. En het hoeft allemaal niet zo lang te duren. In maart 2013, een jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen, kan er een organisatie staan waar iedereen die GroenLinks een warm hart toe draagt weer trots op is.

Geplaatst in GroenLinks | Er is 1 reactie
 

Archief



Rubrieken


Made by DeeWeeDee