Eric Leltz  RSS feed    

Die eerste kus

Maandag 31 januari 2022

Eric Leltz
Het begon met een briefje dat ik toen ik thuis kwam in mijn jas vond: ‘Kom dinsdag om half drie na de les ‘Geschiedenis’ naar de kelder, Carla’. Die kelder kende ik wel, dat is de ruimte waar we ons omkleden voor de gymles en waar ook de ketel van de centrale verwarming staat. Maar, ging het door mij heen, zou het briefje wel voor mij zijn? Heeft Carla, die vrolijke mooie Carla, zich niet vergist in de jas? De volgende dag, ‘s-ochtends bij de les Frans van mijnheer van Dubbeldam, kijkt Carla schalks achterom en lacht heel even naar mij. Is het briefje dan toch voor mij?

Dropveter

Als de klok in de kantine kwart over twee wijst ga ik naar de kelder en blijf daar in het donker zitten. Het zou nu toch ongeveer half drie moeten zijn? Dan gaat de deur open, flitst het licht aan en staat Carla boven aan de trap. “Was je er al?” vraagt ze retorisch. “Ja, ik wilde niet te laat komen”, stamelde ik. Carla ging naast me zitten, fluistert in mijn oor “leuk” en legt haar hand over mijn schouder. “Nu ga jij daar staan” zegt Carla na een paar minuten terwijl ze naar de kapstok wijst. Ze pakt haar met stickers versierde pukkel, haalt daar een dropveter uit en stopt het ene eind in mijn mond en het andere en haar mond. Dan begint ze de veter op te eten. Stopt even, roept “kom op, jij ook!” en snoept door. Halverwege ontmoeten onze monden elkaar en kust Carla mij. 

Ons geheim 

Dan gaan we weer zitten en laat ze mij een single-hoesje van David Cassidy and the Partridge family zien met de titel ‘I think I love you’. Die middag fietsen we samen naar huis. Bij de hoek van de  Tooropstraat nemen we afscheid en geeft Carla mij weer een kus. Bij het avondeten zie ik mijn vader, mijn moeder en mijn broertje en denk ‘ik heb lekker een meisje en jullie weten mooi helemaal van niets’. De twee weken tot de zomervakantie keken en lachten we vaak naar elkaar maar Carla wilde niet dat anderen zagen dat wij samen waren. “Het blijft ons geheim tot we trouwen en we iedereen uitnodigen”, zei ze dan. 

De grote vakantie 

Als een zwaard van Damocles hing de grote vakantie boven ons. Want Carla ging met haar ouders naar Rimini in Italië en zou 6 weken wegblijven. Ik ben op de dag dat ze wegging nog naar haar huis gefietst en daar blijven wachten tot ik haar vader achter het stuur van de Volkswagen, haar moeder ernaast en Carla met haar zusje en broertje achterin, de straat uit zag rijden.
Die lange zomer luisterde ik naar David Cassidy die zong ‘Could it be forever’, ‘Darlin’’ en natuurlijk ‘I think I love you’. Af en toe fietste ik langs Carla’s huis in de hoop dat ze misschien al eerder terug was gekomen van vakantie. 

De eerste schooldag

Op de eerste schooldag na de vakantie deed Carla helemaal niet zo enthousiast. En op mijn vraag “we hebben toch nog verkering?”, lachte ze wat en zei “luister jij maar eens naar ‘Daydreamer’ van David Cassidy”. Carla had in Italië met Maurizio gezoend, ‘hij was groot, stoer en had een flinke bos zwarte krullen. En misschien komt hij in de herfstvakantie wel op bezoek’. Niet lang daarna ging ik van school omdat ik met mijn ouders verhuisde naar het hoge noorden. 

Ik heb Carla nog een keer teruggezien. Dat was jaren later. Uit nieuwsgierigheid was ik teruggegaan naar de stad van mijn jeugd. Op de plek waar de school stond, was nu een woonwijk. Toen ik het nabijgelegen overdekte winkelcentrum naderde en de schuifdeur openging, kwam een jonge vrouw achter een kinderwagen en met een hoogblond jongetje naast zich, mij tegemoet. “Hé”, zei ze bij het passeren, “zat jij niet op de nuts Mavo?”. Toen pas zag ik dat het Carla was. We spraken over wat we nu deden, over het oude schoolgebouw en over de leraren van toen. Maar geen woord over het briefje, of over de kelder, laat staan over die eerste kus. 

Dit verhaal is eerder gepubliceerd op Schoolbank.nl 

Geplaatst in Schoolbank | Er zijn geen reacties
 

Archief



Rubrieken


Made by DeeWeeDee